«گاهی آن‌قدر تنها می‌شوی که فقط منطقی است» نوشته چارلز بوکوفسکی، مجموعه‌ای از اشعار و نوشته‌های نثر است که به بررسی تنهایی، عشق، و زندگی شهری می‌پردازد. بوکوفسکی با لحن صریح و بی‌پرده، تجربیات خود را از زندگی در جامعه‌ای پر از ناامیدی و پوچی به تصویر می‌کشد.

در این کتاب، نویسنده با نگاهی تند و انتقادی به روابط انسانی و معضلات اجتماعی می‌نگرد و احساسات عمیق خود را با زبانی ساده و به دور از تظاهر بیان می‌کند. موضوعاتی چون اعتیاد، فقر، و عشق در تاریکی زندگی روزمره در اشعار او به وضوح حس می‌شود.

«گاهی آن‌قدر تنها می‌شوی که فقط منطقی است» به خاطر صدای منحصر به فرد و صمیمی بوکوفسکی و توانایی او در به تصویر کشیدن درد و زیبایی زندگی، مورد تحسین قرار گرفته است و به عنوان یک اثر کلاسیک در ادبیات معاصر شناخته می‌شود.