"عزیز ادوارد" نوشتهٔ آن ناپolitانو رمانی عمیق و تأثیرگذار است که داستان ادوارد آدلر، پسربچه‌ای دوازده‌ساله را روایت می‌کند که تنها بازماندهٔ یک سانحهٔ هوایی است که زندگی خانواده‌اش و بسیاری دیگر را می‌گیرد. روایت داستان میان مبارزات روزمرهٔ ادوارد و لحظات پیش از وقوع این حادثهٔ غم‌انگیز در نوسان است و به بررسی مضامین از دست دادن، بقا و جستجوی معنا در پی غم و اندوه می‌پردازد.

در حالی که ادوارد با واقعیت جدیدش دست و پنجه نرم می‌کند، خاطرات خانواده‌اش و بار سنگین تنها بازمانده بودن او را آزار می‌دهد. این رمان به روابط او با افرادی که در اطرافش هستند، از جمله عمه‌اش و گروهی متنوع از شخصیت‌ها می‌پردازد که به شیوه‌های غیرمنتظره‌ای با ادوارد ارتباط برقرار می‌کنند. هر شخصیت عمق بیشتری به داستان می‌افزاید و تجربه‌های خود از فقدان و تاب‌آوری را نمایان می‌سازد.

از طریق نثر شاعرانه و عمق عاطفی، ناپolitانو پیچیدگی‌های بهبودی و سفر یافتن امید در میان ناامیدی را به تصویر می‌کشد. "عزیز ادوارد" در نهایت به تجلی زندگی و پیوندهای پایدار عشق تبدیل می‌شود و به خوانندگان یادآوری می‌کند که قدرت ارتباط انسانی در غلبه بر تراژدی چقدر می‌تواند تأثیرگذار باشد. این رمان با هر کسی که با فقدان روبه‌رو شده، ارتباط برقرار می‌کند و آن را به تجربه‌ای عمیق و تحول‌آفرین تبدیل می‌کند.