«مردان بدون زنان» مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه نوشته ارنست همینگوی است که در سال 1927 منتشر شد. این کتاب شامل 14 داستان است که به بررسی زندگی مردان و روابط پیچیده‌شان با زنان می‌پردازد. همینگوی در این مجموعه با سبک خاص خود، موضوعاتی مانند عشق، تنهایی، جنگ و فقدان را بررسی می‌کند و به ویژگی‌های روان‌شناختی شخصیت‌های مردان می‌پردازد.

داستان‌ها معمولاً در زمینه‌های مختلفی از جمله جنگ، شکار و زندگی روزمره قرار دارند و شخصیت‌های آنها غالباً با چالش‌ها و بحران‌های احساسی مواجه‌اند. مردان در این داستان‌ها به نوعی در جستجوی هویت خود و همچنین روابطشان با زنان هستند، اما غالباً با ناکامی و بی‌قراری روبرو می‌شوند.

سبک نوشتاری همینگوی در این مجموعه شامل جملات کوتاه و مستقیم است که به خواننده اجازه می‌دهد تا به عمق احساسات شخصیت‌ها نفوذ کند. او با توصیف‌های دقیق و ملموس، تصاویری زنده از صحنه‌ها و احساسات شخصیت‌ها خلق می‌کند. هر داستان یک قطعه‌ی جداگانه است، اما همگی به طرز ماهرانه‌ای به هم مرتبط‌اند و تصویر کلی از مردان و چالش‌هایشان را به نمایش می‌گذارند.

«مردان بدون زنان» به عنوان یکی از آثار مهم همینگوی شناخته می‌شود و به تحلیل زندگی مردان در دنیای پیچیده و متغیر قرن بیستم می‌پردازد. این کتاب همچنان به دلیل عمق و زیبایی‌اش در میان خوانندگان و منتقدان مورد توجه است.