"صد سال تنهایی" (Cent'anni Di Solitudine) نوشته‌ی گابریل گارسیا مارکز، شاهکاری از ادبیات رئالیسم جادویی است که داستان زندگی هفت نسل از خانواده‌ی بوئندیا را در روستای خیالی ماکوندو روایت می‌کند. این رمان که به عنوان یکی از مهم‌ترین آثار ادبی قرن بیستم شناخته می‌شود، ترکیبی از واقعیت و عناصر فراطبیعی است که تصویری گسترده از زندگی، تاریخ، عشق، جنگ، و تنهایی ارائه می‌دهد.

داستان با تأسیس روستای ماکوندو توسط خوزه آرکادیو بوئندیا و همسرش اورسولا آغاز می‌شود و به مرور زمان به سرنوشت نسل‌های بعدی خانواده می‌پردازد. شخصیت‌ها در این رمان با تجربه‌هایی همچون عشق، خیانت، جنگ، و فساد مواجه می‌شوند و رویدادهای عجیب و خارق‌العاده‌ای در زندگی آن‌ها رخ می‌دهد. مارکز با نثر شاعرانه و توصیف‌های پرجزئیات، دنیایی را خلق می‌کند که در آن جادو و واقعیت به شکلی هنرمندانه در هم تنیده‌اند.

"صد سال تنهایی" با مضامینی همچون تکرار تاریخ، انزوا، و جستجو برای معنا، به یکی از تأثیرگذارترین و محبوب‌ترین آثار ادبی جهان تبدیل شده است. این کتاب نه تنها به تحلیل زندگی شخصیت‌هایش می‌پردازد، بلکه تصویری از تاریخ و فرهنگ آمریکای لاتین نیز ارائه می‌دهد و تأثیری عمیق بر ادبیات معاصر گذاشته است.