"خاطرات روسپیان غمگین من" (Memoria delle mie puttane tristi) نوشته‌ی گابریل گارسیا مارکز، یک رمان کوتاه و تأثیرگذار است که به بررسی عشق، پیری، و تنهایی می‌پردازد. این رمان داستان مردی نود ساله را روایت می‌کند که برای جشن گرفتن تولد نود سالگی خود، تصمیم می‌گیرد شبی را با دختری جوان سپری کند. اما به جای تجربه‌ای سطحی، او به عشق و ارتباطی عمیق دست پیدا می‌کند که تمام زندگی‌اش را تحت تأثیر قرار می‌دهد.

مارکز با نثری زیبا و شاعرانه، از زاویه‌ای متفاوت به پیری و عشق می‌پردازد و خواننده را به تفکر درباره‌ی معنای زندگی، عشق، و مرگ دعوت می‌کند. شخصیت اصلی داستان که تمام عمر خود را بدون عشق واقعی سپری کرده، ناگهان در سن نود سالگی با تجربه‌ای از عشق و احساس مواجه می‌شود که برای اولین بار او را با مفهوم واقعی زندگی روبرو می‌کند.

"خاطرات روسپیان غمگین من" با ترکیب نثر شاعرانه و موضوعات عمیق انسانی، به یکی از آثار ماندگار و مهم ادبیات معاصر تبدیل شده و به شکلی هنرمندانه تنهایی، عشق و پیری را به تصویر می‌کشد.