"صد سال تنهایی" (Hundert Jahre Einsamkeit) نوشته‌ی گابریل گارسیا مارکز، یکی از برجسته‌ترین آثار ادبی قرن بیستم و نماینده‌ای از سبک رئالیسم جادویی است. این رمان داستان زندگی و سرنوشت خانواده‌ی بوئندیا را در طول یک قرن در روستای خیالی ماکوندو روایت می‌کند.

داستان از اوایل قرن بیستم آغاز می‌شود و به بررسی زندگی بنیان‌گذاران روستا، خانواده‌ی بوئندیا، و تحولات اجتماعی و فرهنگی در طول نسل‌های مختلف آن‌ها می‌پردازد. از تأسیس روستا تا فروپاشی آن، شخصیت‌های داستان درگیر عشق، جنگ، فساد و جادو می‌شوند. مارکز با نثری زنده و توصیفی، واقعیت و خیال را به هم می‌آمیزد و تصویری جامع از زندگی و فرهنگ آمریکای لاتین ارائه می‌دهد.

"صد سال تنهایی" به خاطر ساختار نوآورانه، شخصیت‌های پیچیده و داستان‌سرایی جادویی خود، به یکی از آثار برجسته‌ی ادبیات جهانی تبدیل شده است. این کتاب به تحلیل موضوعاتی چون تنهایی، سرنوشت و تاریخ می‌پردازد و تأثیر عمیقی بر ادبیات و فرهنگ جهانی گذاشته است.