خواننده در داستان (به ایتالیایی: Lector in Fabula)، نوشته امبرتو اکو، یکی از آثار برجسته در زمینه نقد ادبی و نظریه‌های داستانی است. منتشر شده در سال 1979، این کتاب به تحلیل نحوه خواندن و تفسیر متون ادبی و تأثیرات آن بر تجربه خواننده می‌پردازد.

در خواننده در داستان، اکو به بررسی روابط بین متن و خواننده، و نحوه‌ای که خوانندگان می‌توانند به معنای عمیق‌تری از داستان‌ها دست یابند، می‌پردازد. او مفاهیم مختلفی از جمله «کدهای متنی» و «شیوه‌های خواندن» را معرفی می‌کند و تحلیل می‌کند که چگونه ساختارهای داستانی و نشانه‌ها بر درک و تفسیر متن توسط خواننده تأثیر می‌گذارند.

این کتاب به خاطر تجزیه و تحلیل‌های دقیق و نظریه‌پردازی‌های نوآورانه‌اش در زمینه نقد ادبی و فلسفه زبان، به عنوان یکی از آثار کلیدی در مطالعات ادبی شناخته می‌شود و نمایانگر نبوغ اکو در بررسی روابط پیچیده بین نویسنده، متن و خواننده است.