ده‌روزنامه (به ایتالیایی: Decameron)، نوشته جیووانی بوکاچیو، یکی از آثار مهم و تأثیرگذار ادبیات قرون وسطی است که در قرن 14 نوشته شده است. این مجموعه شامل صد داستان است که توسط گروهی از جوانان روایت می‌شود که از شهر فلورانس، درگیر طاعون، فرار کرده و به یک ویلای روستایی پناه برده‌اند. آن‌ها به مدت ده روز در این ویلا می‌مانند و هر روز یک داستان تعریف می‌کنند.

داستان‌های ده‌روزنامه توسط اعضای گروه روایت می‌شود و هر یک از آن‌ها به نوبه خود داستانی را در هر روز بازگو می‌کند. این داستان‌ها شامل موضوعات مختلفی از جمله عشق، کمدی، درام و نقد اجتماعی هستند و به شیوه‌ای زنده و گاه طنزآمیز به بررسی جنبه‌های مختلف زندگی می‌پردازند.

ده‌روزنامه به خاطر تنوع و عمق داستان‌هایش، نثر زیبا و تحلیل‌های اجتماعی و انسانی که ارائه می‌دهد، به عنوان یکی از آثار کلاسیک برجسته در ادبیات ایتالیایی و جهانی شناخته می‌شود. این کتاب نمایانگر نبوغ بوکاچیو در هنر داستان‌گویی و توانایی او در نمایش پیچیدگی‌های زندگی انسانی و اجتماعی است.