مسیح در ابولی متوقف شد (به فرانسوی: Le Christ s'est arrêté à Eboli)، نوشته کارلو لوی، یک شاهکار ادبی و روایتی واقعی از دوران تبعید نویسنده به جنوب ایتالیا در دوران حکومت فاشیستی موسولینی است. این کتاب اولین بار در سال 1945 منتشر شد و به زندگی مردم فقیر و منزوی منطقه لوکانیا (باسیلیکاتا) می‌پردازد، جایی که لوی به عنوان یک مخالف سیاسی به آنجا تبعید شده بود.

لوی در این اثر به شرح زندگی روزمره و سختی‌های مردمی می‌پردازد که در روستاهای دورافتاده و فقرزده‌ای زندگی می‌کنند و از تحولات اجتماعی و سیاسی کشور دور مانده‌اند. عنوان کتاب به این باور اشاره دارد که "مسیح" هرگز به این مناطق فقیر و رنج‌دیده نرسیده است، به این معنا که این مردم از هرگونه نجات معنوی، فرهنگی و حتی اجتماعی محروم مانده‌اند.

مسیح در ابولی متوقف شد یک شهادت تأثیرگذار از بی‌عدالتی‌های اجتماعی، فقر و انزوای مردم جنوب ایتالیا است. این کتاب همچنین نقدی قدرتمند بر بی‌توجهی دولت‌های مرکزی به وضعیت مناطق دورافتاده و فقیر کشور است. نثر ادبی و در عین حال واقع‌گرایانه لوی، این اثر را به یکی از مهم‌ترین رمان‌های اجتماعی و سیاسی قرن بیستم تبدیل کرده است.