پنین، رمانی از ولادیمیر نابوکف است که در سال 1957 منتشر شد و داستان پروفسور تیموفی پنین، یک مهاجر روسی در آمریکا، را روایت می‌کند. پنین، که در دانشگاه کوچکی تدریس می‌کند، شخصیتی دوست‌داشتنی اما مضطرب و گاه ناآگاه از دنیای پیرامون خود است. نابوکف با طنزی ظریف، زندگی روزمره و چالش‌های این استاد روسی را به تصویر می‌کشد، کسی که با ناآشنایی با فرهنگ جدید و خاطرات گذشته‌اش دست‌و‌پنجه نرم می‌کند.

در پنین، نابوکف نگاهی عمیق و در عین حال طنزآمیز به تجربه مهاجرت و انزوا دارد. پنین با حوادثی گاه خنده‌دار و گاه تلخ روبه‌رو می‌شود، و تلاش می‌کند تا جایی برای خود در محیطی ناآشنا پیدا کند. این رمان نه تنها داستان فردی است، بلکه نقدی بر تفاوت‌های فرهنگی و چالش‌های مهاجران نیز به شمار می‌رود.

پنین به خاطر شخصیت‌پردازی عمیق و سبک نویسندگی نابوکف که بین طنز و احساسات متعادل است، مورد تحسین قرار گرفته است. این اثر یکی از آثار مهم نابوکف در دوران نویسندگی او به زبان انگلیسی است.