نگاه کن، نگاه کن به دلقک‌ها! آخرین رمان ولادیمیر نابوکف است که در سال 1974 منتشر شد. این اثر به شکلی نیمه‌زندگی‌نامه‌ای به بررسی زندگی یک نویسنده روس در تبعید می‌پردازد که شباهت‌های زیادی به خود نابوکف دارد. این رمان نه تنها به شرح تجربیات این نویسنده، بلکه به واکاوی آثار ادبی و مسیر حرفه‌ای او نیز می‌پردازد.

داستان از دوران کودکی شخصیت اصلی شروع می‌شود و به ماجراهای زندگی او در اروپا و آمریکا ادامه می‌دهد، جایی که او به دنبال یافتن جایگاه خود به عنوان نویسنده است. در این میان، رمان به درون ذهن او سفر می‌کند و لحظاتی از ناهماهنگی‌های روانی، عشق‌ها و خاطرات او را به تصویر می‌کشد.

نگاه کن، نگاه کن به دلقک‌ها! به خاطر بازی‌های زبانی و ساختار پیچیده‌ای که به کار می‌برد، یکی از آثاری است که نبوغ نابوکف در آن کاملاً مشهود است. این رمان به تأملی در مورد هویت، خاطره، و سرنوشت انسان می‌پردازد و با زبانی شاعرانه و تصویری، تجربه تبعید و غربت را شرح می‌دهد.