نخل‌های وحشی (ایتالیایی: Le palme selvagge)، رمانی از ویلیام فاکنر است که نخستین بار در سال ۱۹۳۹ منتشر شد. این اثر یکی از مهم‌ترین و شناخته‌شده‌ترین آثار فاکنر به شمار می‌رود و به دلیل ساختار غیرخطی و سبک نوآورانه‌اش معروف است.

داستان نخل‌های وحشی به دو بخش تقسیم می‌شود که به طور موازی روایت می‌شوند. بخش اول داستان، با عنوان "درختان نخل وحشی"، داستان مردی به نام دکتر جیمز که در جستجوی یک زندگی جدید و راهی برای فرار از مشکلات گذشته‌اش است، را روایت می‌کند. او به یک منطقه دورافتاده و ناشناخته می‌رود و با چالش‌های جدیدی روبرو می‌شود.

بخش دوم داستان با عنوان "آزادسازی"، به روایت زندگی یک زن و شوهر و مشکلات آنها در مواجهه با جامعه و مسائل شخصی‌شان می‌پردازد. این بخش به طور ویژه به تحلیل روابط انسانی و تلاش برای یافتن هویت و هدف زندگی می‌پردازد.

نخل‌های وحشی به خاطر تکنیک‌های روایت نوآورانه و تمرکز بر تعارضات درونی شخصیت‌ها، به عنوان یکی از آثار برجسته فاکنر شناخته می‌شود. این رمان با بررسی عمیق‌تر موضوعاتی چون رستگاری، هویت و تلاش برای یافتن معنا در زندگی، تجربیاتی پیچیده و تأمل‌برانگیز را برای خوانندگان فراهم می‌آورد.