صدا و خشم اثر ویلیام فاکنر، که در سال ۱۹۲۹ منتشر شد، یکی از آثار برجسته ادبیات مدرن و شناخته‌شده‌ترین آثار فاکنر است. این رمان در اوایل قرن بیستم در جنوب آمریکا جریان دارد و به تحلیل و بررسی فروپاشی خانواده کامپسون، که نمادی از زوال طبقاتی جنوب است، می‌پردازد.

رمان به چهار بخش تقسیم می‌شود، هر کدام از دیدگاه‌های متفاوتی روایت می‌شود که به تحلیل بحران‌های خانواده کامپسون می‌پردازد. بخش اول توسط بنجی کامپسون، برادری با ناتوانی ذهنی، روایت می‌شود که دیدگاه او از وقایع به صورت پراکنده و غیرخطی ارائه می‌شود. بخش دوم از دیدگاه کوئنتین کامپسون، برادر بنجی، روایت می‌شود که افکار وسواسی و بحران‌های روانی او به تصویر کشیده می‌شود. بخش سوم از دیدگاه جیسون کامپسون، برادر کوچک‌تر و بدبین، روایت می‌شود و بخش نهایی از دیدگاه سوم‌شخصی ارائه می‌شود که رویدادهای بخش‌های مختلف را به هم پیوند می‌دهد.

این رمان به خاطر تکنیک‌های نوآورانه‌اش مانند جریان سیال ذهن و تغییرات دیدگاه‌های راوی، تجربه‌ای پیچیده و چالش‌برانگیز برای خواننده فراهم می‌کند. فاکنر در این اثر به بررسی موضوعاتی چون زمان، حافظه و بارهای گذشته می‌پردازد و نقدی عمیق بر زوال ارزش‌های قدیمی جنوب ارائه می‌دهد.

صدا و خشم به عنوان یکی از شاهکارهای فاکنر و مهم‌ترین آثار مدرن، به خاطر ساختار پیچیده و عمق احساسی‌اش در ادبیات جهان شناخته می‌شود.