جاده یکی از برجسته‌ترین فیلم‌های سینمای ایتالیا به کارگردانی فدریکو فلینی است که در سال ۱۹۵۴ ساخته شد. این فیلم داستان دختری ساده و معصوم به نام جِلزو‌مینا را روایت می‌کند که توسط مادرش به یک مرد قوی و خشن به نام زامپانو فروخته می‌شود. زامپانو یک نمایش خیابانی برگزار می‌کند که در آن قدرت بدنی خود را به نمایش می‌گذارد و ژلزو‌مینا به عنوان دستیار او به اجبار همراهش می‌شود. در طول مسیر زندگی با هم، ژلزو‌مینا با سختی‌ها و بی‌رحمی‌های زامپانو روبرو می‌شود، اما شخصیت کودکانه و ساده‌اش در این مسیر پر از چالش باعث می‌شود که احساسات انسانی و عمیق‌تری را در زامپانو بیدار کند.

فلینی در این فیلم به شیوه‌ای استادانه توانسته است تقابل میان خشونت و معصومیت، قدرت و ضعف، و جستجوی معنا در زندگی را به تصویر بکشد. جاده با استفاده از موسیقی فراموش‌نشدنی نینو روتا و بازی درخشان جولیتا ماسینا و آنتونی کویین، به یکی از آثار ماندگار سینما تبدیل شده است. فیلم با روایتی شاعرانه و استعاری، سوالاتی عمیق درباره سرنوشت، ارتباطات انسانی و معنای زندگی مطرح می‌کند که تماشاگر را به تفکر وامی‌دارد.