"شاهنامه"، اثر حماسی و تاریخی عظیم فردوسی، یکی از برجسته‌ترین آثار ادبیات فارسی و جهان است که در قرن دهم هجری به نظم درآمده است. این epic شعر حماسی در قالب نظم به روایت تاریخ ایران باستان، افسانه‌ها، و داستان‌های قهرمانان ملی ایران پرداخته و به عنوان یک منبع مهم برای شناخت فرهنگ، تاریخ، و اساطیر ایرانی به شمار می‌رود.

"شاهنامه" شامل داستان‌های حماسی از دوران پادشاهان پیشدادی و کیانی تا پایان دوره‌ی ساسانیان است و شخصیت‌هایی چون رستم، سهراب، و سیمرغ را به تصویر می‌کشد. فردوسی با نثر پر از زیبایی و قدرت بیانی، در این اثر به ستایش قهرمانان ملی، شجاعت، و فداکاری آنان پرداخته و به تأسیس هویت ملی و فرهنگی ایران کمک کرده است.

این اثر به خاطر هنر بی‌نظیر فردوسی در توصیف رویدادهای تاریخی و افسانه‌ای، در کنار استفاده از زبان و شعر فارسی، به یکی از گنجینه‌های ادبی جهان تبدیل شده و به عنوان نماد عظمت فرهنگ ایرانی شناخته می‌شود. "شاهنامه" نه تنها به خاطر محتوای حماسی و تاریخی‌اش، بلکه به دلیل زیبایی‌های زبانی و هنری‌اش، همواره مورد توجه و تحسین ادیبان و پژوهشگران قرار گرفته است.