رباعیات عمر خیام، اثر جاودانه و برجسته‌ای از شاعر و ریاضیدان بزرگ ایرانی، عمر خیام نیشابوری، است که در قرن یازدهم هجری نوشته شده است. این کتاب مجموعه‌ای از اشعار کوتاه و زیبا به نام رباعی است که در قالب چهارپاره‌هایی فلسفی، عرفانی و اجتماعی به بیان افکار و نگرش‌های خیام پرداخته است. خیام در این رباعیات به بررسی موضوعاتی چون فلسفه زندگی، تقدیر، عشق، و ناپایداری دنیا می‌پردازد و با استفاده از زبانی ساده و دلنشین، خوانندگان را به تفکر و تأمل درباره‌ی جنبه‌های مختلف زندگی دعوت می‌کند. در این آثار، خیام با نگاهی عمیق به طبیعت بشر و جهان پیرامون، از زیبایی‌های زندگی لذت می‌برد و در عین حال به ناپایداری و بی‌ثباتی آن پی می‌برد. رباعیات عمر خیام به خاطر عمق معنوی و زیبایی زبانش، در سطح جهانی مورد تحسین قرار گرفته و به یکی از مهم‌ترین آثار ادبیات فارسی تبدیل شده است.